Never let those dead stars turn into black holes

It's Leap Day today, huling hirit kay Feb-Ibig.

Gosh, why so fast? Ganun ba talaga kapag Love Month, parang di mo namamalayan, tapos na pala. Hello, March na bukas. :) Last entry ko na for the month of February, finally. Naovercome ko yung greatest fear ko for the month, tapos na ang Valentine's Day, tapos narin ang February 28, at ako'y happily.. Married, ay joke. Happily Single na ngayon. :) It's been a month, old fashioned beliefs, the three month rule. Bakit ganun. Bakit ako, naniniwala ako dito? Bakit parang yung iba, hindi yata? Haha. Ewan, I respect my late beloved e. Pero. Okay. Sabi nila, since leap year ngayon, it's advisable to have a your someone with you, go out for a date or something, but since I don't have a someone for today. Okay, wala nga ba talaga? Or iniignore ko lang. Haha, ang haba na naman kaya ng buhok ko. Since, ako'y Single na naman. Haha. :) Weird. Okay, let's take a look back. Simulan natin nung Heart's Day. Wait, may joke nga pala ako. Ako daw kasi si Neneng Bee, si Adrienne Pinto? Haha, sobrang benta ko talaga e. Ewan ko nga ba. Chos. :) Okay fine, as what I was saying nga earlier. Someone made my day last night, sobrang late mid night phone call, binanatan lang ako ng mga pick up lines niya. Sus, pumoporma ka lang sakin e. Hahaha. Corny mo, boy. May joke nga kasi ako, okay. I-appreciate mo nalang, haha, sobrang naappreciate ko to kagabi e. 'Yung eksenang siya si Jan-Michael. :) Nan-Jan lang kapag Michael-angan. Hahahaha. The best, wagas 'to. Ewan ko ba. Ayaw akong tigilan ng John Michael na pangalan, since then Heart's Day, JM as in John Michael yung name nung guy na nagbigay sakin ng flowers, tapos.. Isa sa die hard suitors ko ngayon, na grabe kung makabanat sa kanyang mga pickup lines, na pinapasaya naman ako sa sense of humor niya, JM din ang initials, as in John Michael din. Ano ba? Di ba ako titigilan at lalayuan ng anino at bangungot ng nakaraan? Haha, lol. Tinigilan na nga ako nung ex kong si Jan-Michael Bannag o. :))


January 28, Tuesday

Shocks lang. Natouched naman ako last Tuesday, tinext pa niya ako nung PE. Wow naman, taray. May care parin naman kahit papaano ang lolo mo, hard on sakin e. Hard kung hard talaga e. Bitter ba? Haha, bakit ayaw. Tch. Ako na nga 'tong nagrereachout para kausapin ka o. Haha, kfine. :)) Aerobics pala kami sa PE, for like 30 minutes lang, kamusta naman yun di ba, sayang lang yung ipinasok ko. May Kapihan pa naman akong pupuntahan. Ayon, late na tuloy ako. Buti nalang, nandyan si Ronver, para salubungin ako kaninang umaga, with matching akbay pa ha. With a big smile on his face pa. :)) Out of curiosity, since exactly one month narin naman akong single today, kinapalan ko na yung mukha ko, at tinanong sakanya yung mga matagal ko nang gustong itanong, ehh. Strong ako e, haha, firmed na ako e. Bakit ba? Ang angas lang.. 'Totoo pala lahat yun'. :)) Okay, sadyang walang wala na talagang pagasa, bakit naman ganun? Hahah. Charot, lalo lang nadown yung 'hopes' pa sana para sakanya. Ehh, bakit ba? I just want to know the truth e. But the truth hurts, ayyy. Arte, hindi pala. Sadyang nakakagulat lang talaga, yun lang naman pala talaga intention niya eh, since the very beginning, lol. Pero, alam ko namang totoong minahal niya ako. Sus, minahal ko rin naman yung mokong na yun. Hahaha. Anyway, hinatid na naman ako ni Ronver pauwi after ng PE namin, while waiting for 9am, wala lang. Just to kill the time, as usual, kwentuhan kami. :)) Hanggang sa nagpaalam na kami sa mga ka-PE namin, including my 'long lost friend'. Amp, ayaw pang bumalik e. Handa naman na akong tanggapin siya.. Bilang kaibigan e, ugh. Bitter ka parin ba? Hoho. Sana magbati na tayo, March na o. :)) Gusto ko, bago mag end tong A.Y. na 'to, bati na tayo, wala ka nang sama ng loob sakin, kasi ganun na ako sa'yo ngayon. :)) Oh well. Chapel muna, before going home with Ronver, bait namin noh? Hahaha. Char.

After ng PE, nagmadali akong maligo at magbihis, para sa Kapihan Seminar. Sayang yung lecture e. Sobrang ganda pa naman nung mga topics, haha, lalo na yung filial pity, ehh. I'm wearing the Pilosopo shirt Kyle gave me, plus tight jeans and high heels, fine. Everyone's looking at me na naman, may mga nagssmile pa saking mga medicine guys, at binabasa yung nakasulat sa shirt ko. Haha. Plus the guards sa TARC audi, di nako pinag swipe ng ID. Naks lang. :)) Kahit sa pagpasok ko ng UST, ano ba? Natameme na naman kayo sa kagandahan ko? Charot. Oozing, sizzling hot e. :)) Lala. Gandara Park lang talaga ako, sorry na. :)) Haha. Naalala ko tuloy bigla, nung long weekend, pinapasok ako nung guard sa building, kahit bawal na. Haha, di ako matiis e noh? Lol. Ganda ko naman kasi. Wahahaha. Hanggang sa tinamad na akong magpalit ng uniform, 12nn palang, tapos na yung Kapihan, too early for our 2:30pm class, I was with the guys. Tambay lang kami sa TARC audi, tapos.. Ginamit pa nila ako sa commercial nila. Haha, kdot. Mapagbigay naman ako e. Ehem. Nanghingi lang ako ng permit sa Dean's office, since di ako nakauniform, mga styles ko talaga, haha, napansin pa ni Ma'am Yanga ang get up ko, ohh di ba? Napuri na naman ang beauty ko, from head to toe. Chos. :)) Didn't attend Filipino and SCL 3 anymore, I went out na to meet my roommates before, Serine and Ate Myka, so from 4pm til almost 6pm yata, kami lang ni Serine yung magkausap sa Chowking, waiting for Ate. Yun pala, naglakad si Ate Myka from Pedro Gil hanggang sa Quiapo. Hahahaha, sobrang parusa talaga yung sa INC, my gosh, super daming naghingalo sa nangyaring yun, naawa naman ako bigla sa mga taong naapekthan. :))

After eating, di pa kami nakuntento, kulang yung usapan e. Bitin much. Sobrang minsan nalang kami magkasama sama ng ganito, we stayed at my place til 9:30pm, chikahan lang, hanggang sa hinatid namin si Serine sa condo niya sa QC, sobrang timely, kasi may duty yung ate niya, that's why, we decided to go up sa roof top, ang view, sobrang nakakamiss, peace and tranquility. Wagas. :) We all decided na dun nalang kami magsleep over, kaya naman, we have to go back sa UST, para kumuha ng pantulog. As what I was expecting, hindi nga kami nakatulog, nagchikahan lang all the way, tapos, sound trip narin, yun nga lang, soothing pa nga ba? Puro patama sa nararamdaman namin ni Serine e. :P Naiyak na naman ako nung pinatugtog yung Forevermore e, sobrang hinahaunting ako ng song na 'to, my gosh, haha, kahit kaninang umaga sa classroom, na-emo tuloy ako. :)) Bannag kasi e. :P Chos. Ayan. Since, medyo naeemo na naman ako, ice cream, please? Yes. Nagpabili ako kay Ate Myka, tapos siya.. Nagluto pa ng noodles niya. Papa haunting lang kami ni Serine sa Facebook, binibigyan ko siya ng mga names ng guys na kakilala ko, na pwede kong ipakilala sakanya. :)) Hahaha, successful naman, kasi.. Ang dami ko ngang kakilala di ba, eh. Gusto niya Medicine student, so yun. Ehh, sadyang marami lang talaga akong kakilala. My gosh, sorry na. :)) Eh, bakit nga ba ang dami kong kakilalang lalaki sa UST? Sa lahat ng College, meron? Hahaha, naguguluhan din ako. Hanggang sa natahimik ako, kasi.. Tinawagan ako ni JM kagabi, isang 4thyear Nursing student, na nanliligaw na nga sakin, 2 weeks ago, okay. Kapag idle at malungkot ako, ineentertain ko, nakikipag-usap ako, para sumaya man lang ako, lol. Napapasaya naman niya ako sa pickup lines e, hahahaha. Nakakaloka, pero ang corny ha. :)) Ganyan ba talaga kapag in love? :)) Wooh. :P

January 29, Wednesday, Leap Day

Natulog akong may worry na naman, like you know, pag-iinarte. Hahaha, di ko namalayang nakatulog na pala ako, maybe around past 2am na yata, knowing na super pagod ako cause I woke up so early for my PE pa this morning, yet.. Wala pang 6am, nagising na ako, so sobrang lamig.. At, kailangan naring bumalik ng condo kasi, may class pa ako ng 11am, 6:30am, umalis kami ng QC. Nakarating sa UST ng almost 7am, nainlove na naman ako sa kagandahan ng UST sa umaga, namiss ko yung feeling na.. 7am ako pumapasok dati, everyday. Yet, naghohope din akong makikita ko si late beloved, dumaan kami ng AMV building e, hanggang sa nagseparate ways na kami ni Se, sa tapat ng building namin. Wow naman, sobrang aga ko talaga for today, I was planning to go to school early, pagkadating ko ng condo, ligo na sana agad, para mag-aaral lang sa lib, but then.. Nakatulog ako, haha, at nag-alarm ako ng 8am, tapos 9am, hanggang 10am na ako bumangon ng kama. Hahaha. Holy shit, at late narin ako for my Epistemology class, 11:30 na po. Shocks, akala ko di na ako aabot e, yun pala.. Halos magkasabay lang din kaming dumating ni Sir Pada, kfine, antok na antok parin ako. :)) English, we talked about debate lang.. Then, here comes Comp100 time na. My gosh. Pambungad sakin ni Ma'am Lintag. 'Gumaganda si Ms. Magora ha, what's new?' Haha, natuwa naman ako, di ko lang masabi na.. 'Single po kasi ako, best revenge after the breakup.' Hahhaha. Yun sana yung sasabihin ko e, pero, ang sinabi ko nalang.. 'Stressed lang po ako'. Hahha, ironic e noh? Chos, pakipot pa ako. Kasi naman si Ma'am Lintag e. Masyadong pinapansin yung kagandahan ko. Nafflatter at mas lalo tuloy lumalaki ulo ko. :)) Carry on lang. Totoo naman e. Gumagawa pa ng issue, may something daw samin ng katabi kong si Ronald, my gosh. Di ko lang masabing, 'Ma'am, magpapari po yan, pati ba naman si Mr. Esguerra?'. Magkatabi lang, may something na? Ehh. Magkatabi naman po talaga kami kahit sa classroom e. Gumagawa ng issue, in love daw kami ni Ronald sa isa't isa. Haha. 'Sometimes, love is not fair'. Blahblah, sa harap pa namin gumanun. Excuse me, Ma'am, friends lang po kami. At, kagagaling ko lang po sa breakup. Haha, pwedeng ipahinga ko muna yung puso ko? :)) Lol. Bakit ba ganito, ang daming nakapila.. Ang dami talaga. Nakakawindang ang buhay. Pero bakit naman ba kasi? 'SA TOTOO LANG, ANG DAMI KONG PWEDENG CARE-REEN NGAYON E, SADYANG AYAW LANG TANGGAPIN AT I-ENTERTAIN NG PUSO KO.' Hahahaha. My gosh. Ewan, sorry. Hindi pa talaga ako ready, pila lang kayo, hintay hintay din. Kung sino man pinakamatibay na kayang maghintay, ode congrats!

Idagdag mo pa ang confirmation na may gusto nga sa kin si Neil Santos ng 4PHL, hahahahaha. Kaya naman pala? Kaya naman gustong i fill out yung Boyfriend Application form ko? Ano, kaya naman pala, tanong ng tanong sakin yung mga kaclose kong 4thyear kung kakilala ko siya. Meron pang tatlong 4thyear na pumapasok din sa picture, sobrang complicated ng buhay ko. Hahaha, oo na. Siya na si Mr. Philosophy 2 years ago. :P Chos. Oo, gwapo ka naman e, pero.. Wag kang ganyan, may girlfriend ka, hindi pwedeng pagsabayin, oo. Alam kong malaking kasalanan, na maging MAGANDA AKO, at mainlove ka, pero.. May girlfriend ka po. :P Okay ka naman e. Alam ko, oo. Pwede, pero.. Hindi talaga, mali. =)) Nandyan pa si JP Vitug o. :)) Work hard for it. Hahahha. Nawiwindang narin ako minsan, haba kasi ng buhok ko e. At, habang naghihintay sa mga girlfriends ko kaninang after class, dumaan siya.. Pati si Vitug, okay, nangiti ako. Kasi, tinitigan nila ako parehas, hanggang, after a few minutes, lumabas sila ng classroom,at nahuli kong, tinitingnan na naman nila ako. My gosh. :"> Sorry na talaga, promise, magpapagupit na ako, para naman umikli na yung hair ko. :P

Til 5pm, kasama ko lang si Meg, Dopps at yung boyfriend niya, nakakainggit, buti pa si Dopps, may kadate ngayong Leap Day, nakakapanghinayang, oo nga't, marami ngang may gusto sakin, pero.. Di naman nila ako pwedeng maging girlfriend, hay. :'( Nag-eenjoy nalang ako sa feeling na, patay na patay sila sakin. HAHAHHAHAHA. Joke, pero kasi naman. Kfine, after eating fries, bumalik na kami ng UST ni Meg, hinatid ko siya sa may UST Hospital, hanggang sa nag-ring yung phone ko.. At nagkita kami ni Ronver sa may Plaza Mayor, at. Naglakad ng sabay na mabagal, sobrang magkadikit, papuntang UST chapel, nagsimba, muntik magkaholding hands dahil kay St. Jhude of Thaddeus, at pinagbuksan ako ng pinto papasok at palabas, (sobrang gentleman). Akala ko'y buhbye na, pero.. Hinatid parin niya ako, para safe ako, kahit may araw pa't, maliwanag pa. Samantalang yung ibang tao, mas inuuna pa yung DotA, kesa ihatid ako kahit s LRT man lang. HAHAHAHA. Nagkangitian, nagbade na ng good bye sa isa't isa. Our hands were almost. Uhh, ohmygosh. 'Bye, see you on Tuesday'. Sooper sweet, thank you for lifting me home. :) Much appreciated. Feeling ko tuloy, sobrang nabuo na tong leap day ko. :) Wala nga akong kadate, pero. May someone naman na nag-initiate, lol. Kung susumahin natin ang nilalaman ng blog entry ko na 'to, ilan nga ba ako naghihintay nag-aabang, may isa nga kayang sswertuhin sakanila para mapanalunan ang puso ko? Hahaha. Corny. Pero, sana naman, malapit na.. Pero joke, alam ko, matagal pa, bago ulit ako makipag relasyon e. Hintay hintay lang din talaga. :)

From the epic story of Dead Stars, I quote~
"No matter how much of our stars die, life must always go on.  And best, we must never let those dead stars turn into black holes". Own quotation of mine, since I remembered something cause of someone. I reported this beautiful yet tragic love story, 2 semesters ago, and I still remember every detail of it.

In the story, dead stars symbolize a dream for something that is non-existent. The guy loved the girl, she was his dream. HIS STAR. He thought there was love there, but like a dead star which is so far away, and whose shine could actually be the leftover traveling light from it, he was a long way from getting the girl. And the love he thought was possible, NEVER WAS.

Nobody really won in that “game” of love. It was all about losing in the end. And for me certainly, it was a loss out of the wrong choices made, wide of the mark decisions. But also, it is a part of the human weakness – we all get wrong once in a while. The thing for the story is, no matter how much love we get lost at, there is always redemption. For these dead stars, they will always be there to bring us back to the past, make us feel things over and over again. But, we have to recognize the past from the present, and certainly, where we should be, where we have to live, should be in the present. We have to learn to let go if need be, or else we’ll find ourselves feeling empty and as if we have lost something significant. In short, no matter how much of our stars die, life must always go on.


Sometimes, one really has to consider the voice of the society. All because this “society” includes our family, our parents especially, relatives, our peers, friends, significant others or any, who we still need to live life. These are people who will be affected, be it on the first degree, second and following–the thing is, they will get affected with our decisions. It may be ideal that we include their voice in decision-making situations just to be fairer.
But also, one must never forget his voice – his heart’s voice to be exact. I always believe that one does not really have to always conform to the society with regards to how he will act upon a certain issue, most especially if the issue is love.