HAPPY SINGLE AWARENESS DAY

Prince Charming's Valentine Art. :">

Hi, Blogger. Good evening. Past 11pm na nga pala ako nakauwi tonight. Well, hell yea. Happy Single Awareness Day! I don’t know, sobrang mixed and fucked up emotions ako for today. Haha, oh noes, sobrang sick parin ako since last Saturday, ugh. Been absent for school last Monday, and, I just forced myself to go to school today, for I know, I’ll be missing a lot, like duh. May quiz kami sa Stats and sa Filipino, so can’t afford to be absent. Hello, kahit, kakalabas ko lang po ng hospital, at kahit sobrang awang awa na sakin mga girl friends ko sa muntikan kong pagtumba kanina, go parin. Haha. Anytime, tutumba ako e. Haha, lol. Ewan, pero, nahospitalized na nga ako’t lahat, rampa parin, sobrang late na naman akong umuwi, oh gosh, what’s with the world? It’s TROPA Day. Happy Independence Day! Haha. My, gosh, I don’t feel so alone, pero I’m feeling guilty of being hospitalized and being absent last Monday, srsly, but I can’t afford to miss a lot of things from school today, so yea, kahit sobrang di pa kaya ng katawan ko, sobrang nanghihina parin ako, kahit galing lang ako sa hospital at sa sakit, weh. The hell I care. Haha, basta, papasok ako. At magsasaya. Then fine, sobrang okay naman ako for today. As in, I had another heavenly sleep last night, feeling ko, sobrang bumabawi sa mga pagkapuyat at pagkakasakit ko ng wagas na wagas. Oh well, feeling strong, feeling Wonderman ako e. Kakayanin ko ‘yan. Kahit mahimatay ako sa school, papasok ako. May quiz e. Hahahaha. Nakapag review din naman ako kahit papano, so okay lang. Papasok parin ako ng may preparation. Aight. Gimme, gimme some strength, kaya ko ‘to. Di ako weak. Hahaha.

Fine, I thought ‘twas raining hard outside this morning, so, sobrang bad trip ako. Kasi nga PE. Pero, mali pala ako. Akala ko lang pala, yung sa aircon lang pala ‘yun. Lol. Game face on, today is Tuesday. So? Anong meron. Wala lang, Tuesday lang. Ordinary Tuesday. Dafuq. Okay fine, hindi ko pwedeng sayangin yung napakagandang araw na ‘to, sa kung ano man ‘tong nararamdaman ko ngayon. May sakit na nga ako, dadagdagan ko pa ban g sakit ng puso? Oh come on, wag na noh. Just wear the sexiest smile, and stand pretty as always. Today’s a beautiful day, though medyo gloomy yung weather, pero.. Sobrang sarap sa feeling, sobrang peaceful and tranquil. Ang sarap matulog, kaya lang. Hindi pwede. PE Day. Haha, poor me. Whoa, carry on lang. Pagdating ko sa PE, sobrang nanghihinayang ako, dapat pala umabsent nalang din ako. Toogsh. Sobrang daming absent, and at the same time, duhhh. Sobrang putik sa field, sinong makakapaglaro ng maayos sa ganyang klaseng condition ng field? Haha. So, chikahan with PE mates lang, complaining about the weather, and our condition for today, shocks. Sobrang nakakatamad, mag PE, swear. Sana naman mag-check na siya ng attendance, para okay na, tapos na. Lol. Pero hindi e, ang sakit na po ng ulo ko. Pero okay lang, sobrang saya pala manuod, nang mga nadudulas sa field, kasi sobrang basa and putik. Hahaha, ang cute nila. Tumatakbo at naghahabulan sa maputik at madulas na field. Hahaha, goodness. Can’t imagine myself doing the same thing. Tik tok, tik tok. ‘Twas past 7:30am, and parang naiibahan ako sa ambiance, parang.. May hindi pa ako nakikita for this day. Oops. Sabi ko na nga ba e. Yung halimaw na panget na ‘yun e. Haha, nasaan kaya yun? Akalain mo ‘yun, bigla ko siyang naalala at hinanap? Toingks. Yung lokong ‘yun. Napaka duwag pala. Kadiri. Walang BAYAG para harapin man lang ako for today. Hahaha. Nakakatawa. Yun lang yun naisip ko. Okay anyway, masaya parin sa PE, kasi.. Waiting nalang kami, pasok na kami sa finals, no sweat. Di man lang ako naglaro for today, pero, it’s a good thing narin, kasi nga.. Kakalabas ko lang ng hospital, baka bumongga na naman yung sakit ko. Lol.

Damn this feeling, super chikahan with PE mates parin. Hahaha. Trip na trip ako nung mga tiga Bio e. Tsk. Oh well, cute talaga akong gumalaw. Ahaha, at pang beauty queen din talaga akong sumagot. Nyahaha, oo na. Alam ko naman e. Well, we talked about you know. ‘Bakit parang di ka naaapektuhan?’ Wow. Pinakamagandang tanong na natanggap ko ngayong araw. Oh well, syempre naman, ‘Do I have to be affected?’ Alam niyo yun, yung mga taong hindi na dapat inaalala, at binibigyan pa ng pansin at importansya, sayang lang effort ko dun. Sayang lang din ang oras ko dun. ‘Nasaan na yung boyfriend mo, si JMVB?’ Duhh. ‘Sino yun?’ Wala akong kilalang ganun. May ganun ba? Hahaha. I don’t even know a certain someone. Well, iba nga naman talaga o, kapag duwag, kapag walang bayag. Yung hindi handang humarap sa katotohanan ng buhay. Ang saya lang, ang ganda ng realization ko for today. Ganun pala siya. Tch. Yung feeling na, okay ka na. Nasabi mo na lahat nang dapat mong sabihin, yung tipong okay na okay ka na talaga, at masaya ka na nang wala siya. Yung sanay ka na nang WALA SIYA SA PILING MO. Yung wala na kayong connection, yung di na kayo nag-uusap, yung wala na talaga kahit ano. WALANG WALA NA. Tapos, biglang ganito. Hay.
Tangina this, buti nalang, tapos na akong mag-quiz nun, around 2:30pm ko na nacheck yung phone ko. Tapos, may one unread text message, from an unregistered number. Though, di ko naman talaga kabisado yung number niya, pero alam kong Smart yun, tapos pati yung texting style, ugh. ‘Eh, bakit ang epal mo?’ Putangina lang. Ang plastic mo. Ginawa mo pa akong kasangkapan para sa pagtatanong ng attendance mo? Haha, nakakatawa. ‘Happy Anniversary, I love you, kahit di halata’. Leche talaga e. Tangina lang. Alam mo ‘yun, sobrang okay na ako e. Okay na yung araw ko. Masayang masaya, kahit matumba tumba pa ako anytime, nang dahil sa pagkahilo, pero.. Shet talaga, hindi mo kailangang sirain at guluhin pa yung buhay ko o. Nananahimik na nga ako e. Di ko lang talaga nagugustuhan yung ganun. I-tetext lang ako, para sa attendance niya. What the fuck, srsly. Kahit di ko naman aminin, apektado ako e. Kasi, nainis ako. Kahit papano, naapektuhan at may kurot pa rin e. ‘Happy Anniversary, I love you’. Holy shit. Sobrang nakakapanghinayang lang talaga. Oo, nanghihinayang ako. Naiiyak ako, pero.. Hanggang dun nalang ‘yun. Nalulungkot ako dun sa memories na maaari ko pang balik balikan anytime sa aking memory, pero.. Yung taong ‘yun, yung kung ano kami ngayon, at kung ano pa man ang meron sa amin ngayon.. Wala na. WALA NA. Wala nang pag-asang pang mabuo at magkabalikan pa. Sobrang durog na durog na, at wasak na wasak na e.

Why do you have to act as if nothing has changed? Why do you have to converse with me, as if nothing happened? Duh. Matagal na tayong BREAK di ba? Matagal na tayong hiwalay o. Bakit umaarte ka parin ng ganyan? Leche lang talaga. Wag mo na nga akong guluhin pa. Putangina. Nananahimik na kasi ako e. Bakit kailangan mong umepal na naman? Ughh. Nashake naman ang utak ng lola mo, pati emotions. May paiyak iyak pa sa batuhan at sa fountain kanina. Haha. Nakakatawa lang. Ignore, ignore. Oo nga pala, masaya ako ngayong araw na ‘to. Bakit ko siya kailangang isipin? Sayang lang yung luha ko sakanya noh. Well, masaya sigurong balikan yung memories, it’s been a year.
It’s been a year, since then.. Sa harap ng UST chapel, exactly 8;09PM, may lalaking nagpropose sa akin. With those 12 red roses. I LOVE YOU SAAB. Tapos, bawat pagbukas ko nung letters na ‘yun, may poem.. ‘To you, Maria Ysabel, My Most Precious and Belle, blah blah.. Yun lang naaalala ko e. HAHAHAH. Pero, nakatago parin dito sakin yung mga letters na ‘yun.. ‘And when I ask you, CAN I BE YOUR BEAU?’ Hoo. Imba, yung naramdaman ko talaga noong mga panahong ‘yun e. I grabbed his hand, para sabihin yung mga conditions ko.. Anyway, enough. Hay, memories. Sobrang sarap mong alalahanin, pero at the same time, minsan nakakabiyak ka rin ng pusong nasasaktan at nangungulila. Sabay iyak sa may batuhan. Hahaha, tapos. Biglang tawa naman. Dahil. Kinantahan ako nung mga lalaki. ‘Going back to the place, where I first saw you.’ Hahaha, basta. Ang sweet lang nila. Napaligaya nila ako ng ‘di oras. Bakit ba kasi, kailangan pa kong guluhin e, di ba? Alam mo ba yung nananahimik na, yung masaya na.. Ako yun e. Pero, sinisira mo. Putangina lang talaga. Ang epal mo. Ewan, naiinis lang talaga kasi ako. Kahit, I've got other plans for this day, umuwi ako ng past 11pm na, nagpakasaya with friends, pero.. At the end of it all, naaalala ko parin e. Haha, pero, di naman dapat pigilan di ba, let it flow lang.. Tama ba? Lilipas din 'to. noh? Ugh. Naiinis lang talaga ako. ALAM NAMAN NIYA SIGURONG BREAK NA KAMI, DIBA? Bakit kung makapagreact siya, as if nothing has changed.

'Haha, funny how this day is so meaningful to us yet we didn't even exert more effort to make things happen. Well, just take care and don't forget that I love you.' Tengene, tweet nya "it has been a year since... " pakening bitch. Ang sarap replyan ng "MOVE ON, BITCH!" :)) Di mo pa ba nafeel? :)) E syempre mag ffourteen. Time to make papansin. Di mo ba nakita profile pic nya? He's with Nicole. Oha. Feeler amputa. Tas love ka daw niya? Pwet nya! Pakeeer. Tapos, may mga binigyan pa ‘yan kaninang fourteen. Marami. =)))

Seryoso. Naiyak ako dito. Pero.. Natawa nalang din right after. Mahal pala niya ako e. Wow lang. Pero, bakit di niya kaya ako bigyan ng PEACE OF MIND, diba?

Enough with all these fucking emotions. Hahaha. On the other hand…

Dapat maging masaya nga pala ako ngayon. Nakalimutan ko. Oo, masaya nga pala talaga ako kaninang umaga. Sobrang aga ko pa ngang pumasok, like, 11:30am palang, para mag library ako e. Review for Stats, then yea, my Prince Charming.. Created his masterpiece. Super sweet lang talaga, his Valentine art. :”> Gosh. And he’ll be giving me his master’s copy. Naalala ko tuloy, I saw that masterpiece of him, ahead of time na nga pala, nung mga times na, tipong doodle lang ‘yun, di pa tapos, wala pang color and everything. Pero, sobrang nagulat ako, nung nakita ko kaninang umaga, nakatag ako sa Facebook, ako pa yung pinakauna. Hahaha. Alam na, yung drawing. Tsk. Kaya pala, tinatago tago niya sakin yun, two weeks ago. Ehem. And yea, it’s La Salle’s University Week nga pala this coming Friday, and he’s inviting me. Well. Idk what will happen, pero.. I bet I’m coming, susunduin naman ako ng Prince Charming ko e.

Akala ko, di makukumpleto Valentine’s Day ko ngayon, for like, I thought, wala man lang magbibigay sa aking ng kahit anong something man lang. HAHAHAHA. Pero, yea, I receive Tikoy for today, love note and a stem of a red rose from three different individuals. :”> Sobrang kinilig naman ako dun. Ang dami dami kong iniisip, pero.. Marami parin nga palang nakakaisip at nagmamahal sakin, ang dami dami kong pinoproblemang, well, hindi naman pala dapat problemahin. Ikape nalang yan sa Starbucks. Hahaha. Napag-usapan na na naman namin si Oh So Perfect Prince Charming, talagang, oo nga. Siya nga talaga yung bagay parin sakin. Meant to be talaga kami. Well, Ugh. Sobrang meaningful ng araw na 'to. Again, for the last time, Happy Independence Day. :)

Akala ko, magiging awfully 'wasted' ako ngayong araw na 'to, akala ko.. Walang magbibigay sakin ng flower. Pero.. Meron naman pala. Hihi. Thank you, from the bottom of my heart. Muntikan na talaga akong maiyak. :))