This is Impossible---Only if You Believe, It is.

Alice: This is impossible.
Mad Hatter: Only if you believe it is.

You and Me, sittin’ on a tree. K-I-S-S-I-N-G. Uhh, I love you, like a love song, baby. Gosh. Ano na namang dapat kong i-react ngayong weekend? 2 weeks in a row. Haha. ‘It’s good’. Wow ha. Nagugustuhan at nawiwiling makasama akong umuwi? Heee. “Sabi ko na nga ba, nakakaintiriga e. May kasamang investment, di naman mag-eeffort nang ganyan ang lalaki, kung walang nararamdaman e.” Oh gosh, I was effin tired from fieldwork, as in. Haven’t had enough sleep since last night, kasi nga, uminom kami, tapos nanunod pa ng horror movie, ugh. Past 2am na ako nahiga, then I waited til 5am, to take a bath. Sobrang nakakainis. Tipsy ang drama? Haha. Buti nalang afer taking a bath, nawala yung sakit ng ulo ko, coffee and sausage bread for breakfast. Imba. Ang sakit parin ng ulo ko. Naiiyak na ako. ‘People nowadays are so irresponsible, ugh. I thought we’re leaving early today’. My gosh, lalo akong napikon. Past 7am na nga o. Sobrang konti parin ng tao sa bus namin. Call time is 7am, and where the hell are they? Paano na ako aabot sa elections for Concilium niyan? Sayang lang yung effort ko last night, sa paggawa ng platforms. I want to be next Councilor for Socio-Cultural Affairs e. Huhu. That’s the reason why, sobrang hot tempered ako, and on a rush na umalis kami ng maaga. Swear. ‘People who always comes late to their appointments’. Gosh. Surely, they’ll succeed in their future endeavors. Haha, makabulong naman ako sa upuan ko, wagas. Kung makapag-react. Ehhh. Kasi naman. Ughh. Sabi last week, maaga daw kaming aalis. Pero ayon nga, sobrang aga nga. Almost 8am na, nasa UST parin kami. We arrived Bataan ng past 10am na yata. Oh nooo. Kawawa naman yung mga learners namin. I asked some of them, 9am palang pala nandun na sila sa school niya. It’s saddening lang, how long they’ve waited for us. I hate waiting pa naman, lalo na it’s something important for them. Yung mga appointments na ganito kasi, dapat tinetake seriously e. Ugh, how I wish my fella Sophomores were like responsible as me, too. Haay. Anyway, I had fun teaching my learner naman. We were the very one na natapos mag-answer. Ehhh. Madiskarte akong teacher e. Last week ako nagturo ng Math, and now naman, English yung tinuro ko. Haha.

Knowing that, Activities 9-16 lang yung assigned activities na pinapaturo and dapat pasugatan sa kanila. Masipag kami ng learner kong si Rachelle e, that’s why. Hanggang Activity 18 kami. Haha. Swag. Wala pang one hour, tapos na kami. As what I’ve promised her last week, madali lang kami matatapos ngayon, kasi English kami. Kung last week, was hell for her and for me narin, kasi Math.. Ngayon, sobrang sweat and effortless, yung co-teachers ko, halos maloka sa mga tinuturo nila, Math kasi. Haha, so, they kept on asking me kung paano isolve yung mga given set of questions. Ugh. May Geom pa. And, investment, pang Elementary nga talaga. Hahaha. Head ups kami e. Lol. Kasi naman, srsly, it’s not rightful para ituro pa sakanila yun. Haha, justice lang. Hoho, pero, I let my learner answered everything, basta.. Tinuruan ko siya ng mabuti.

Ayon, so far, fruitful naman, kasi.. Marami siyang natutunan from me, and sobrang bait pa niya. Obedient and eager to learn. At the end of our teaching sessions, ‘twas all worth it naman. Plus, grabe, sa sobrang daldal ko talaga. Ang dami kong na-share sa mga co-teachers ko, about AB’s politics. Haha. Explosive much, ako na talaga madaldal. Ehh, fun naman. Haha. Cool. Chill. Haha, ano ba ‘yan. Sobrang nakakapanghinayang lang din, kasi.. Kung kelan last meeting and fieldwork na naming, tsaka kami naging tight and close ng ganito. Swear, mamimiss ko sila. Pati narin yung learner kong si Rachelle. Gosh, hanggang sa na-share ko narin na I have to be back at school ng on or before 3pm, pero.. Parang napaka impossible. Ugh, maiyak iyak na talaga ako. Kung kelan naman kailangang umuwi ng maaga, tsaka ganito pa nangyayari o. Sobrang delayed. Huhu. 1pm pa daw kami aalis ng field work area. Too bad, sobrang reklamo much na ako, halos maiyak na nga rin ako e. Huhu. While waiting, I asked Rachelle my learner, kung anong gusto niyang food.. So ayon, habang nakikipag chikahan sa mga co-teachers, pati yung mga fella learners nila, dinadaldal narin namin. Ang cute nga e, biglang nabuhay yung ‘Autogaph’ na sobrang nauso nung Elementary days. Haay. Namiss ko lang. Haha, picture taking all the way, para sa portfolio ng group namin. Ang cute, kasi.. Yung photo namin nung learner ko, ipapadala sa NSTP folio. Cute lang, natuwa naman ako. Rachelle gave me, 2 flowers, isang blue and isang red. Tapos, may 2 lollipops pa. Grabe. Nag-react tuloy ako ng wagas. Touched e. ‘Aww, OMG. You’re soooo sweet.’ :”> Grabe talaga, di ako makaget-over. Haha.

I told my co-teachers as well na, I’m bitter about Valentine’s Day. Hahaha, but it’s a good thing na, nakareceive na ako from my learner ng dalawang flowers. :”> Uhhh. Touched talaga ako. Expect the unexpected nga naman, it comes naturally. If it’s meant to be, it’ll happen. Wow ha, ang dami ko na namang sinabi. Nyahaha, pero, kasi.. Natutuwa lang talaga ako dun sa learner ko, that’s why, I also gave her a simple token. Yung hair accessory ko. May stud and flower shaped din. Hehe. Sobrang thoughtful talaga ng mga kids. Aww. Sweet. Before leaving the Elementary School, nag class/batch picture taking muna kami. Wow, ‘twas hella fun. For the last time, aww. Kung kelan naman last time o, tsaka kami naging close. Hmm, then, back to reality. Pagbalik ng bus. Mega iirritable na naman ako.I even asked Manong Driver. ‘Manong, makakarating po ba tayo ng UST before 3pm?’ Hahaha. Ang sagot niya, ‘Kung makakatakbo tayo ng 180kph sa NLEX, oo. Pero, mukhang malabo.’ Oh gosh, swear. Sobrang nadurog yung puso ko dun, paano na ko? Paano na yung mga pangarap ko? Aww. Good bye, dreams. Tinatanggap ko na. Sige na.  Heck. Natulog nalang ako, for a short while. Past 3pm, I checked my phone, sobrang daming calls and missed calls, they were looking for me na nga. Pero, I have to accept it, it all slipped away. Good bye to my dreams na nga e. Get over, move on. Haha. Sa kaiisip ko dito, nawala sa isip kong, hindi pa pala ako kumakain ng matino, as in. Wala pang kalaman laman ang aking sikmura, kung hindi kape. Okay, ang sakit ng ulo ko, parang binabarena. Exactly 4pm, dumating kami ng school, sobrang medaling madali akong makahabol. Yup, nakahabol ako, sa paglabas nila ng voting room. Ang saya lang talaga, di ba? Haha. I feel so wasted. Venus hugged and comforted me, though. Okay na ako. I congratulated the winners, and.. They invited us for merienda. Okay, I agreed upon naman, sobrang exhausted, wasted and broken ako. Wasak na wasak from fieldwork, bangag na bangag at wala paring tulog. Hooo. I almost forgot, Jared texted me, asking me that he’ll be fetching me again, and we’ll be going home together again. HAHAHAHA.

Fine, eto na nga lang pagtutuunan ko nang pansin. Didn’t stay for too lang with my friends, kasi.. We all have to go home narin naman. Talked about what had happened sa election as well. Heck, I feel sick. I badly need some rest and sleep. Pero carry on padin. I fixed my things, changed clothes, and waited for Jared til 6:30pm, ayon, I was the first one whom started sipping my coffee. Siya rin, nagcoffee. And may dala pa siyang pizza for the two of us. Wow naman, natuwa naman ako. Kung makapag effort, and mag-alala, wagas. I was playing Guitar Hero 5 lang sa phone ko, then.. Pagpasok niya, nagulat nalang ako. Haha. ‘Jared, pagod ka ba, what happened?’. At ‘Ang galling mong magpasa ng tanong, di ba, dapat ako ang nagtatanong sa’yo niyan?’ Haha. Gosh. I feel so weak, wala pa kasi akong tulog since last night, then galling pa ako ng fieldwork. Sorry uh. Then ayon, he opened the door for me again, as usual, sweet parin. Pero hindi e. Feeling ko pagod siya, or baka naman, dahil.. Sa sobrang pagmamadali lang niyang makita ako tonight, haha. Weh. Stop it. Wala ako sa mood pagod ako. See, sobrang weak ko ngayon. He even carried my cup of coffee, kasi naman. Sabi ko na e. Ikaw na talaga ang gentleman, medyo nagtataka lang talaga ako, bakit nawiwili tong sunduin ako? Two weeks in a row na o. Tapos sa University Week pa ng La Salle, baka sunduin na naman niya ako. Woah. Fine. Hanggang sa nakasakay na kami, wow. Imba, sobrang lamig, kahit naka boyfriend polo shirt ako, nilalamig parin talaga ako. Sobrang lamig ng kamay ko o.

The usual, walang katapusang kwentuhan. Pero, wala masyadong mabibigat na actions and reactions. Lol. Wala ako masyadong kwento o, alam naman niyang pagod ako, he even asked me to get some sleep, and rest nalang. But I insisted. Di rin naman ako makakatulog, sabi nga niya. ‘Kasama mo ako ngayon, wag ka nang tumingin sa bintana, tingnan mo nalang ‘yan, kapag di mo ako kasama’.  Aww. Sorry na. Boss, kinukulit niya rin ako para kwentuhan ko siya about me, kung okay na daw ba ako, blah blah. Eto na naman kami sa dating kami e. Yung 4th year times lang, na kapag nagkadikit, and nakapag-usap, kung makapag English, wala nang katapusan. He even called me ‘Conyo’. Ughh, duh, sino kayang mas conyo samin? Hahaha. Naah. Ganito lang talaga kami ni Jabo. Madalas nga lang, talo ako, kasi, pikon ako. Ewan ko ba. So kailangan, hanggang ngayon, inaasar parin niya ako sa bagal kong kumain, sa bagal kong uminom? Haha. Minamadali na niya akong ubusin yung coffee ko, kasi daw, gutom na siya. Anong magagawa ko, ugh. Ako nga pala mas naunang uminom ng coffee sakanya, yet.. Siya parin yung nauna, at ako parin yung nahuli. Aww. ‘Siya yung nagtago at nagtapon nung cup ko, pati nagbukas nung pizza ko para sakin. Haay. As usual, yung slice ng pizza ko. Inabot na naman ng siyam siyam, bago ko maubos.. ‘Ang arte, sayang yung bacon, bakit mo tinapon? Haha.’ ‘Aww. Sorry na, madumi na kasi yun e.’ ‘Saan ba nahulog?’ ‘Dito—pointing my hips’. Haha. Hanggang sa kinurot niya ako, at hinawakan yung mga kamay ko. He’s like, asking me, to eat my pizza away na. For a couple of minutes pa niya naubos yung kanya, sa Nlex palang yata, yung sakin.. Malapit na kami sa Guiguinto, tsaka ko palang naubos, cause he obliged me to. Haha, ‘I know, it’s unethical, pero.. I’m a friend. Okay lang ‘yan. Isubo mo na kasi lahat’. I stared at him sharply, then throw a big evil grin. HAHAHAHA. ‘Di pa kasi ako tapos.’ Then we both laughed looking at each other. I was sharing a story of a High School friend kasi sakanya, and about how tight my schedule is, even spending my Valentine’s Day. Lol. He asked me to e. I told, I’ll get some cheers for that day. He reminds me to take care of myself, might lose control when drinking daw e. he knows me so well talaga. Haha, sayang nga lang daw at nung nalasing ako nung Paskuhan, he was not around. Pero sayang nga talaga,kung hindi.. Nakita sana niya kung gaano ako kabitch malasing. Hahaha. Well, I told him kung paano naman,then he started looking at me differently with a smile. Hahaha. Bastos ‘to, nang-aasar pa. Sige na. Pero, strong naman ako ngayon, since then last December, di na ulit ako nalalasing. Haha.

Kahit mag-set up pa yung mga guys ng day this long weekend, go. Aww. Kinantahan na naman ako ni Jabo. Sobrang sexy talaga nung boses niya e, then.. Maya maya, he held my hands, kinapa niya yung calluses ko sa fingers, for I told him, I missed playing the guitar, pero.. Parang wala naman daw, sa kasusulat lang talaga, pero yung sakanya, grabe, ang kapal na. ‘Sobrang lamig nung mga kamay mo. Nilalamig ka?’ ‘Cold blooded lang talaga ako.’ ‘Jared. Marunong kang..’ ‘Ano? Marunong akong gumawa ng baby?’ HAHAHAHAHA. Oo, marunong ako. ‘Baliw. Tse. Haha, hindi. Wicked oreos, marunong kang gumawa?’. ‘Oo naman, turuan mo ako, please? Ingredients?’. ‘Ayoko, punta ka sa bahay, tapos tuturuan kita.’ Weh. May iba akong naisip talaga e. Pero, gusto kong matutong gumawa ng wicked oreos, sige na. I even remembered his story about his sister, Yssa eating those wicked oreos he prepared. Hahaha. Ehhh, bakit ang cute naming mag-away? Nag-aaway ba kami, or nagpapacute lang talaga sa isa’t isa? He asked me again, ‘How are you na?’ I said.. ‘I’m doing good, no. actually, I’m doing and feeling better na’. He reminded me, not to think about those things na, for we both know, that we’ve got tons of reasons to be happy, and look forward to. Sabi ko, ‘Past is past’. And dapat yung past, hindi na masyadong inaalala, kung aalalahanin mo man, ehhh. Dapat di ka na masyadong maapektuhan.’ ‘Ang lalim, may pinaghuhugutan ka talaga e. Hahaha.’ Sabay hawak na naman ako sa chest ko, ewan ko ba. Inasar na naman ako. My twirled my hair to right kasi, then he asked me, why am I doing that daw, sabi ko.. Mannerism. Duh, and yung pag-amoy pa daw ng buhok. Haha, sabi ko.. Mabango e. ;p HAHAHAHAH. Ang kulit lang, forever. We talked about our Birthdays as well, pati yung teenage years na ineenjoy naming ngayon..

Sabi niya. ‘Hindi ko feel na 2012 na ngayon. Feeling ko, 2010 padin ngayon, feeling Senior parin. Yung sikat ka, tapos Singer pa.’ Sabay smile kami parehas.. ‘Ako naman, feeling ko, 2011.’ Wala lang. masyado lang kasing busy ngayon e, mas masaya pa last year.’ At the back of my mind, naisip ko. Bakit, ano bang meron nung 2010, nung Seniors kami? Hmm. Ayy. Oo nga pala, chilled lang kami. Nga ba? Hindi, bakit nga ba? Gosh. Two weeks na niya saking binibida yung Senior Year e. Gusto niya raw bumalik sa Senior Year. ---Oo nga pala, hindi nga pala tayo, hanggang dito nalang ako. Like, srsly, what the fudge, ano ba talaga nasa utak nitong lalaking ‘to? Are you getting to know me MORE, again? Yea, I have to admit, may mga nagbago, pero.. Ako parin naman ‘to e. Haay. Siya rin naman, ganun parin. Wala lang, sobrang saya ko lang. Kasi, we’re having this particular time together again. Nakakaintriga nga lang, kasi.. Bakit? Why of all people? Hmmm. Well, ayoko namang bigyan ng meaning, kasi.. Baka wala lang. Pero, hindi ko mapagilang hindi mag-isip e. For now, chilled lang kami parehas. Natatouced lang akong he’s making some effort. Just so in time. Just in the perfect timing, to catch up. And for building back our friendship. Siguro, namimiss lang talaga niya ako, effective. Sobrang tagal kong hindi nagparamdam, and magpaparamdam lang ako, kapag siya yung naunang gumawa ng effort. Chill lang ako dito. Di ba, Jared? Hahahaha. Hanggang sa pababa na ako, pero ayaw parin niyang tumabi, paano ako makakababa? Haha. ‘Itulak mo muna ako. Ayoko. Di ako tatabi, tulak mo muna ako.’ Osige, hanggang sa tinulak ko nga siya. Haha, lol. Ang saya lang namin.

I’ll always remember about this. ‘Chill’. Chill lang. outside, may kumaway pa saking mga bata, at siya naman.. Kumaway rin sa labas, sira ulo talaga. Lakas ng trip, sarap kasama. In a way or two, namimiss ko rin siya sa mga ginagawa niya. Well, I’m not closing my doors, if in the end.. Mag-eend man ‘tong pag-race ng mga puso natin, well, in a good way sana, well. Bahala niya, basta. Go with the flow, you have to work hard for it. You have to earn it back. Pero as of now, natutuwa ako sa progress, kung dati, stagnant water lang.. Kung naghihintay ka lang dati, kung naghihintayan man tayo dati, well ngayon.. Iba na. Siguro nga, tama sila. It’s about time, maybe it’s about time, to open up my heart, and give in to what it loves and truly desires. Yung sa totoo lang talaga. Babalik at babalik ka rin. ♥ Kung hindi lang sana ako nagkaboyfriend ulit after nating maghiwalay. Ohh. Pero, wala naman akong pinagsisisihang nakilala ko yung recent ex ko, kasi.. Marami rin naman akong natututunan, at natuto na akong masaktan, so for sure.. Sa susunod na magiging relationship ko, sobrang totoo at mature na talaga. Maghihintay nalang ako. Again, I’m not closing my doors. I’m just waiting for the right one, to knock in it. :”>