“Happy New Year!” – My warm greetings to everyone. For real, good bye year 2011, hello year 2012! It’s the year of the water dragon. Have a prosperous and peaceful start of the year! – Two Zero One Two. :)
Isang taon na naman ang nakalipas, salamat sa tuwa’t sayang hatid at dinulot niyo sa aking lahat. Salamat sa pagiging kabahagi ng madrama, ngunit napakasaya at makulay na buhay ni Adrienne Magora. Ipinagpapasalamat ko, kasi, hindi niyo ako iniwan, sa kabila nang lahat ng sakit at problemang kinaharap ko sa nakalipas na taon. Salamat din sa sakit at luha, dahil alam ko, kung walang sugat at hapdi, hindi ako magiging matatag, hindi ako magbabago. Hindi ko maipapakita at madidiskubre ang progreso sa buhay ko. Muli, maraming salamat! May isang hiling lang ako sa pagwawakas ng taon, at sa panibagong taong paparating..Sana ngayong 2012, samahan mo parin ako, manatili ka paring kaibigan at kabahagi ng buhay ko. Wag mo akong iiwan. Pangako yan uh? Kasi kapag wala ka, hindi ko na alam kung paano ako magiging ako.
Damn, I can’t sleep last night, ‘twas past 3am na yata before I hit the sack, but oo nga pala, parang hindi pa ako nasanay, abnormal na naman nga pala ang body clock ko. I cried with solitude last night, after receiving a tearful message from my special friend, well, I was astonished, actually I was shocked, for I was not expecting something from him anymore, but sincerely and honestly, that made my day, which ended my 2011 peacefully, and still happily in love with him. Though there are times na I’m totally confused with my feelings. Yiz, srsly. It has always been my fault, lagi nalang ako, I’m always like this super self-centered spoiled brat of all times, god damn fudge, when will I ever learn? When will I ever learn to let go of this bad side of me? I always want to be the talk of the town, the apple of the eye to my family and friends. Well, not that I’m seeking for too much attention, (I don’t need much, for I’m given enough) it’s just that, gusto ko, ako nalang lagi, ako lang lagi. And I know it sucks, that’s why, and I’m having a problem right now. How I wish talaga na in the long run, maintindihan ko rin na it’s not always about me. Fine, okay. Adrienne. I know, little by little maaabsorb ko rin lahat ‘to. Sabi ko nga sa sarili ko, this year, I’ll work hard on this, ‘eto na talaga yung magiging New Year’s Resolution ko. Kasi naman, ang hirap e. Idk. Nasanay lang siguro ako na laging ako, ako yung pinupuri and ako yung pinapansin, ayokong may mas hihigit sa akin.
Yiz, this is the harsh reality of life. Well, I believe I don’t need someone to help me figure these things out, for like, sa sarili ko naman, kaya ko tong solusyunan, it’s just that, ayoko lang talaga. It’s as if there’s a part of me, which controls me. Asking me not to pursue with the change, kasi hindi ako magiging completely happy. Pero, that’s it. Sometimes, kung ano pa yung tama, yun yung pinakamahirap at masakit gawin o tanggapin. But, we have to. I have to. For I know, hindi ako magiging successful, kung magiging ganito ako for the rest of my life. I don’t want to imprison myself naman sa sarili kong selda, nang dahil sa selfishness at pride ko na unti unting lumalamon at sumisira sa akin. Well, hindi pa naman ganun ka-grave, pero, ayon nga, hangga’t maaga, magandang bigyan na ng remedy, para hindi na lumala pa. Sorry, I’m so lost. ‘Eto lang naman yung gusto kong mabago sa akin, for I don’t think it’s helping me to grow up maturely and move on, and let go of the not so good remnants of my past. Di ba ganun naman ‘yun, if I won’t learn to leave all these things that hinders me to be the best that I could be, well, maybe it’s time to let go. It’ll be a little hard and tough nga lang, pero in the end, I know things will be alright. Konting tiis lang naman, eto na naman kasi ako e. Lagi nalang lutang, lagi nalang nawawala. No sense of direction to be exact, as in. Idk. I’m totally lost, hindi ako makapagdesisyon sa sarili ko e, gusto ko, with the guidance of my family and friends parin. Yea, I know it sucks. Kasi naman, hindi ko alam kung ano ba talaga, ang dali kong maapektuhan nang mga bagay bagay, sobrang dali kong maconfused. For heaven’s sake, gusto ko na talagang mawala tong kaduwagan na meron ako sa sarili ko. Sana naman matuto na akong maging independent, hindi lahat nalang inaasa ko sa pamilya’t mga kaibigan ko. Hay. Ang saklap, kahit gaano pa man karami yung alam ko, feeling ko, ang tanga tanga at ang bobo bobo ko parin. Sobrang nakaka-upset lang, pero promise, I swear. I’ll make some changes. Hindi man sa isang iglap, pero unti unti. Alam ko, kaya ko. Trust and patience lang talaga sa sarili ko mismo. :)
Ang 2011 ko, naging makulay, simula nung nagdebut ako last year, feel na feel ko na yung slight changes in me, duh. Hindi pala slight changes, correction. Haha. Kasi naman , sobrang laking pagbabago pala. Few months na lang, magbibirthday na naman ako. January 1 na kasi e. Gosh. Sobrang bilis lang ng panahon, parang kelan lang nung nag College ako, at nakilala ko yung mga kablockmates kong nagpakumpleto muli ng buhay kong akala ko, sobrang lame na, kasi natakot na akong magtiwala pa ulit sa mga taong nakapaligid sa akin, pero, they changed everything. And I’m so happy, kasi up until now, kasama ko parin sila, patuloy parin akong ginagabayan, at pinaaalalahanan sa mga mumunting bagay patungkol sa buhay ko. Well, maybe they aren’t aware kung gaano ako ka thankful na nakilala ko sila, si Jinny, si Meg, si Venus, Sheena, Jae, Rachel at si Zhea, sila yung laging kong nakakasama sa block namin, kahit at times, sobrang nagiging emo na kami, sa paglalabas ng sama ng loob, minsan nagkakatampuhan at selosan din, sa mga bagong namumuong factions sa room, kahit minsan din, sobrang natotorete na sila sa dami ng mga lalaking pinoproblema ko. Haha. Nasuyod narin namin bawat sulok ng UST sa pag-inom ng milk tea namin, lahat ng fancy food places nearby, inaabot ng gabi sa Pasta Plate, talking about anything under the sun. Haha. Basta, hinding hindi mapapantayan ng kahit ano pa mang material na bagay sa mundo. Si Grace, Aiko, Terence, Josh, Diego, Jessie, Luis, Ronald, Arvin, Nicole, Alyssa, JP, Ton, Lyka and Christian. Sila rin yung lagi kong nakakabonding, well, hindi ko sila masyadong kadikit, pero sobrang lapit din nila sa puso ko. Lahat sila, sobrang laki ng role na nagawa sa college life ko, kasi hindi ko na nafifeel yung pressure, ewan. Simula nung naging college ako, nawala na lahat, nagbago na lahat. Hindi na ako yung dating grade conscious na Ysabel, dahil ngayon, parang sobrang happy go lucky ko na. Though nakakakuha parin naman ako ng scholastic grades, pero hindi na masyadong dibdiban, not unlike the old times. I learned how to value my friends so much na, and that, I’ve given importance to my social life as well, na matagal kong ipinagkait sa sarili ko, hindi nalang ako puro library, bahay, school. Haha, oo. Sobrang laki ng changes, pero ang mahalaga, masaya naman ako. At wala akong pinagsisihan sa resulta ng mga bagay na ginawa ko fearlessly. Mga roommates ko rin nga pala nung First year ako, sila Ate Myka, Pam, Jonah Crissa and Jonah, though we seldom see each other nalang, alam ko, sila parin ang aking soul sisters for life. Sila yung nagturo sa akin kung paano ako magiging fearless when it comes to dealing with my problems in life. Kahit, sobrang miss na miss ko na sila, dahil hindi na kami magkakasama ngayon, alam ko.. Sobrang laki nung naging roles nila sa buhay ko ngayong 2011, siguro hindi ako magiging ganito ngayon, kung wala silang naging influence sa akin.
Fearlessly, yes. Walang takot din akong nagmahal ngayong taon, pumasok ako sa hindi pinag-isiping relationship, wow. Sa una palang, hindi na pinag-isipin, so ano? Paano na ‘to? Haha, sobrang takot pa akong makipag relasyon ulit, kasi aminin ko man or hindi, I was hurt with my past relationship. Ideny ko man, matagal tagal din, bago ako nakapag move on. Although wala naman sa plano ko talaga, hindi siya yung usual type ng guy ang ginugusto kong magiging boyfriend ko, sa dinami dami nang lalaking nakasalamuha at naging boyfriend ko, masasabi ko na, ‘He is the only exception.’ Well, I ain’t sticking with my standards naman, pero hindi talaga, sobrang nakakagulat, right? Marami man ang against sa aming dalawa, wala. Matigas talaga yung ulo ko e, at ipinagpatuloy ko parin yung meron kami. Kahit, nagkakagalit na kami ng mga kaibigan ko, kahit pinagagalitan narin at nagkakalayo kami ng mga kapatid at magulang ko, kahit alam ko, nung una, hindi ko naman talaga siya mahal, sabi nila, ‘rebound’ lang daw siya, ang mahalaga naman, minahal ko rin siya. Pero sabi ko naman, hindi naman exactly, pero.. habang tumatagal naman, natutunan ko rin siyang mahalin ng totoo e. Di ba nga, kahit hindi daw kami bagay, at ayaw nang mga kaibigan at pamilya ko sakanya para sa akin, wala naman silang magagawa, kasi ang alam ko, mahal ko yung lalaking yun. Sobrang dami na naming napagdaanan, hindi ko man inexpect na magbbloom at maggrow pala yung ‘love’ ko for him, pero it all happened unconsciously, hindi man maganda yung naging start namin as boyfriend and girlfriend, naging matibay narin naman yung foundation ng relationship namin, yes. Sobrang mali lang at fail ng start, pero, nag-click din naman kami in the long run e. Yun nga lang, may ups and downs lang talaga, hindi naman maiiwasan yun e. Pero ayoko nalang magpa-apekto, tapos na naman na e. Ang alam ko lang, mahalaga siya sa akin, at ayokong mawala siya sa buhay ko. Dumating man yung point na maghihiwalay kami, pero, pahahalagan at gusto ko parin siyang maging kabahagi ng buhay ko.
With love, support and care from each other, syempre, nandyan ang family ko. Mom, Dad, Andre and Jacob, Lolas and Lolos, Titos and Titas, and of course my cousins. Wow, sobrang thankful lang talaga ako kay Lord, for I know without them, wala akong good source of happiness, and hindi ko maexplain yung kung gaano ako kasaya kapag kasama ko sila. Kahit sobrang brat at tamad ko sa loob ng bahay, iniintindi parin ako ni Mom. Patuloy parin siyang nagiging patient despite all my shortcomings, kahit lagi kaming nag-aaway nung mga kapatid ko, cause of petty things, alam ko, mahal nila ako, at ganun din naman ako sa kanila, kahit ang lolo’t lola kong matatanda na, pero patuloy parin kaming iniintindi at inaalagaan, wow. Sobrang heartfelt, kahit minsan lang kami magkita kita ng mga tito, tita, at mga pinsan ko.. The moment na magkasama sama na kami, grabe. Unbeatable, lalo na nitong Christmas, sa bahay ni Mama Mercy. Hay, best Christmas gift ever, hinding hindi ko ‘to makakalimutan. Kahit wala na si Mama, I’m truly happy for what she did for us, kasi sa kahuli hulihan, kami parin yung nasa isip niya, we gather ourselves sa bahay, newly renovated house, by Ninong Arch. Michael Quejano. Sobrang unforgettable ng 2011 for me, and for all of us, dahil sa Christmas celebration we had, and sa First Death Anniversary ni Mama, Family Reunion and House Blessing. With all these things na nangyayari sa family namin, kahit elders were like saying and wishing na matapos na yung kung ano mang curse ng sickness ang meron sa family naming, still, we remained strong and tight, hinding hindi kami pinabayaan ni Lord. Hay. Sobrang thankful ako, kasi though at times, feeling ko, wala ng hope sa mga nangyayari sa amin, may brighter side parin talaga. Buti nalang, hindi kami sumusuko, and that, hindi namin hinahayaan na talunin kami ng problema namin, instead nilalabanan namin yun, nang sama-sama :) I’m so proud that, I belong to the best and the brightest clan With them, I feel so secured, and I can’t ask for more.
And with all these things, I thank HIM for providing me with everything. As in all the things that HE knows what is truly the best for me and for my family. Na kahit at times, nakakalimutan kong magseek ng guidance NIYA, hinding hindi parin NIYA ako pinabayaan. Up until now, hindi parin NIYA ako finafail, lagi lang siyang nandiyan para pakinggan at gabayan ako, and I can’t thank HIM enough, as of now, ang kaya ko lang gawin is that, well, I guess, I should stay the same, pero, ayon nga, yung mga bad habits ko na gusto kong tanggalin sa akin, sana in the long run, maayos ko rin, and little by little, maisakatuparan ko. Well, sana lang talaga, pero I believe, kayang kaya ko. With strong determination lang talaga. Haha. Hola, for now, wala nakong mahihiling pa. Sana lang, matuto narin ako ng mga household chores, kasi alam ko naffrustrate ko na si Mom, kasi wala man lang akong alam gawin, hay. Nakakalungkot din on my part, kasi, mas may alam pa sa akin yung mga pinsan kong mga bata. Lala. Tiyaga lang talaga, Saab. Alam ko, kayang kaya ko ‘to :)
PS: Here are some New Year greetings for my family..
To: Mom Hope :)
Happy New Year, Mom! I love you. :) You're the best. >:D<---- Cause it's New Year, nakapolka dots ako, with matching blessed coins inside my pocket :) -Hello, 2012! :) ----Mom, I love you so much, although at times, nasasagot kita, and I'm being harsh to you, alam mo naman ako, spoiled brat. Haha. Inamin e noh? :) Lol. Pero sorry, I promise, I will try my best to change for the better, not just as your loving daughter, but at the same time, as a caring and responsible Ate to my siblings Andrei and Jacob. I don't know how could I thank God for giving me such a loving, patient, sweet and responsible Mom. :) Sorry, if I couldn't tell you all these things right about face, kasi alam mo naman ako, si cry baby. Haha. :) But always remember, that I LOVE YOU~ PS: Buti nalang wala kang Facebook. Haha. :) --Hugs and Kisses! I XOXO love you.. ♥ To: Twinnie, Andre
Happy New Year, Twinnie ♥ I love you, kahit lagi tayong nag-aaway, kahit lagi mo kong inaapi, at sinisigawan, kahit mas matanda ako sa'yo. Ikaw nga pala ang Kuya ko, nakalimutan ko. Haha. :D Magbago na tayo. Maging masipag na tayo sa household chores, at wag narin maging masyadong vain, lalo na sa buhok at damit! Lala. ♥ I love you!! Arte mo! :P
To: Bubbly Jacob
Quejano-Magora siblings :> Happy New Year, my dear brothers. :) I love you, both. ♥ Let's change for the better now, and learn to do the household chores so that we won't get to upset Mom every now and then anymore. Let's strive for the best, and do well on our studies. Never forget how much I love you, although we make fist fights all the time.~ Hahaha. Kahit, hindi niyo ako tinuturing na 'Ate' :) I love you, both! ♥ Wag na tayo mag-aaway away lagi uh? :3
--- I am beginning to see many things on their bright side. :) Well, it’s a good thing that, I started my year right.;) Thank you, so much. Lord. I can’t ask for more. :> ---
No comments:
Post a Comment