Page 9 of 366.
Back thrust. Issue of trust. Disappointments and hesitations.
Grabe lang. Sobrang lamig, as in. Kinikilig na ako sa sobrang lamig. Nanginginig na nga ako e. Wala na kong maramdaman. Parang sa tinuturing ko lang na 'special' sa akin. Weird. There's something lang kasi sa araw na 'to, na sobrang tumatak sa isip ko, although marami rin namang nangyari. Ayokong malungkot, ayokong mag-isip, but I just can't resist e. Here's the real thing, wala akong reaction when I was asked by Mom, well, ewan ko kung narinig niya, pero I answered with all honesty naman. Sincere naman ako, and walang tinatago from her. Lalo na sa feelings ko. Out of nowhere, bigla niya akong tinanong.. 'Dree, anong pasalubong sa'yo ni Michael?'. Wow. Nawindang naman ako dun. Haha. Sabi ko naman, 'Wala po. Bakit?' Sama ng loob. (yun yung nasa isip ko talaga. As in), dapat yun yung sasabihin ko e. Pero kasi, totoo naman talaga, wala lang. Oo nga noh. Napaisip tuloy ako bigla, well, wala naman akong ineexpect. :) 'Simple token'. Nice. Parang may naalala na naman ako. 'Special'. 'Someone special' 'I will do anything for someone special' ---Do Re Mi Fa So Landi Mo. Putik. Hahaha. Natatawa akong naiinis. PAKYU po. Haha. Trending kasi masyado sa Twitter e. Kakaloka lang, si Mommy kasi e. Nagka earthquake tuloy yung isip ko. 'Wala nga siyang pasalubong'. Haha. Buti pa si Mama Bear, si Sese meron. Sobrang sweet lang nila, naalala ako. It's the thought that counts nga pala. Samantalang 'yun. Naappreciate ko naman. 'Sama ng loob'. Haha. I love you, Mommy. Thank you for making me realize a lot of things. Lalo mong pinag-iigting yung gusto ko talagang mangyari sa buhay ko. Sana tumagal pa, sana kayanin ko pang magtiis, hay. Sana talaga. Pero parang ayoko na. Konti nalang bibigay na ako. Seryoso. Dumating na ako sa peak ng emotions ko e, yung anytime pwede nang mag-let go, pero there's a part of me naman na naghohold back parin at nanghihinayang, kasi matagal narin naman. Sayang. Pero. Sayang talaga. Hahaha. Sayang na sayang lang ang lahat, kung kelan masasabi kong minahal ko na talaga siya, matagal tagal din bago ko siya minahal ng totoo uh. Pero. Haaay. Habang maaga pa, putulin na yung ugat na source nitong umuusbong na pain o, kesa naman, lumala pa.. At maging malignant na cancer. Hihi.
Wala nakong maramdaman e. Feeling ko, unti unti, nawawala na yung spark. Yung longing, yung chemistry, lahat na. :| I even tried it last Friday e. When we were eating sa Tokyo Tokyo, then tumingin ako sa mga mata niya, pero iniwasan niya lang ako ng tingin. Hindi ko alam uh. Pero nung moment na yun, ganun ang ginawa niya. Yung yellow paper na sinulatan namin ng rules namin nila V and Meg when it comes to relationship, nandun lahat yun e. Time, effort, clarity, intention, compliment, 'Ako lang ba?' Slowly, nagfafade na yung mga pangarap at pangako namin sa isa't isa. Wala naman talaga akong issue about the pasalubong thingy, well, ang cool lang for it served as an eye opener lang for me. Someone brought me the news, buti pa sila may chocolates. Samantalang ako, wala. Hihi. (Hindi ako naiinggit, kasi meron naman ako. Marami sa fridge namin.) And thankful din ako sa nagbigay last New Year's Eve. :) Effort yun, ang sweet lang. 'Simple token'. Fuck that. 'Laging nililibre' 'Pautang Issue for those California Maki' = Fuck you po. Ang show off mo. Sobra. Nakakalungkot lang isipin. Ang pasikat mo. Ngayon ko lang narealize, pati yung mga posts since then. Haay. Show off. Major turn off. :( Unti unti na naman akong nagigising sa katotohanan, and good thing I'm making changes and adjustments for myself na, ayokong ma-aattached. Ayoko na, ayoko na talaga. So, here's the come what may effort, kung gagawa ka ng move, sigeee. I-eenjoy ko, gagawa rin ako ng move kapag sa palagay ko, worth it ka pa. Pero habang nararamdaman at nakikita kong merong ibang special.. Hindi. Manigas ka. Kaya naman.. Unti unti na akong bumibitiw. Hindi ko alam, pero nagiging manhid na ako. Wala nakong pakialam kung mahal mo pa ba ako or hindi na. Dahil ganun lang din ako sa'yo. Siguro nga, kung hindi ka na gagawa ng kahit ano pa, para maayos tong kung ano mang meron sa atin, matagal nakong.. Hay. :( Ayoko nang mag-explain pa sakanya, kasi hindi rin naman niya ako maiintindihan, buti pa yung mga girl friends ko, naiintindihan ako. Sinasabi niya ng paulit ulit na mahal na mahal niya ako, pero.. Wala naman akong pakialam. Kasi, hindi ko rin naman nararamdaman, yung intention e, nasa gawa naman kasi yan, wala sa salita. :) Sobrang nakakapagod na kaya. Nawawalan na ako ng gana. Feeling ko, bit by bit, nababalewala na ang lahat. Nawawalan ng essence yung 'I Love You' e. For once naman, sana maramdaman kong 'Ako lang, yung ako lang talaga'. :( Hindi ako nag-iinarte, feeling ko lang talaga, merong iba. Sa mga nakaraan ko naman kasi, I was never treated this way, na habang kami, walang ibang babaeng pinakikitaan ng pagka-sweet at 'extra' special ng previous boyfriends ko, except syempre sa kin. Namimiss ko na yung ganung feeling. Yung ako lang talaga. :( Walang ibang something sa ibang babae. Kumbaga, lahat ng pagiging sweet niya, naka-reserved lang sakin. Hayy. :( Tapos suplado pa sa ibang babae, pero kapag sakin na.. Ayoko lang talaga yung paimpress sa ibang tao, pero kapag sakin.. Hahaha. Sige na nga. Okay fine. Ayoko nang magsalita. Enough, Adrienne. Tatahimik ka na nga, di ba? Shut up nga e :)))
'They don't deserve you, he don't deserve you'. Adrienne, tama siya. Tandaan mo 'yan. Umayos ka nga. You're smart and pretty, no. You're beautiful, inside and out. Maybe, hindi niya lang naaappreciate, yet hindi pa niya tunay na nakikita yang mga bagay na yan. Wag mong sayangin yung tunay mong kagandahan sa lalaking hindi ka naman kayang pahalagahan at alagaan. Alam mo yun? Ang daming nakapila dyan o, ang daming nagkakandarapa. Bakit kaya, hindi mo tanggalin yang malaking trosong nakabara dyan sa puso mo, kapalit nang tunay mong ikaliligaya?' Adrienne, you deserve someone better, you deserve to be happy. Don't settle for less, at kung saan ka talaga masaya, dun ka. Hindi yung, porket laging nandyan sa tabi mo, 'yun na ang icoconsider mo, paano naman yung mahal na mahal ka ngang talaga, pero hindi lang makagawa ng effort kasi alam nilang may 'threat'? Adrienne, let go. Go out of that shell, harapin mo yung malaking pagsubok at hamon sa buhay mo, kahit kailan, hindi ka magiging masaya, kung patuloy kang magpapanggap na masaya. Adrienne, wag kang magpadala sa sinasabi ng puso mo, paulit ulit nalang. Sana naman, this time, this year, maging okay na ang lahat, again, never make a decision when you're at the peak of your emotions, bago ka gumagawa ng decision, pag-isipin mo munang mabuti, kasi in the end, baka pagsisihan mo lang din. :) -Messsage from a friend of mine, na talaga naman. Mas lalo akong naging eager and mas lalo akong namotivate sa buhay ko. Totoo naman yung sinasabi nila e, gusto kong maging masaya, pero paano ba ako magiging tunay na masaya kung hinahayaan kong lamunin ako ng nararamdaman kong temporal lang naman? I want things to be real. Kailan ba? Kailan pa?
Magiging maayos ba ang lahat, at magiging masaya ba ako kapag tinanggap ko ang pag-ibig ng iba? Is it better if I'm gonna entertain suitors again? :| Kanina, tinanong niya ako, kung masaya pa ba ako? Nag-isip ako ng mabuti, huminga ng malalim bago sumagot. Hindi ko alam e. Ayoko namang i-upset siya, kaya sinabi kong.. 'Hindi ba halata?' Ewan, hindi naman siya direct answer, pero hindi rin naman nakakadurog ng ego. Honestly, sa mga panahong 'to, simula nung pumasok ang 2012, pagkatapos kong magbuhos ng lahat ng sama ng loob kay 2011, nagpaalam na ako sa dating ako. Ayoko na. Payo nga ni Mr. Literature, 'Para hindi ka masaktan, i-enjoy mo lang yung feeling, yung kung ano man yang meron sa inyo, pero wag na wag kang mag-eexpect, cause in the end, ikaw din yung talo, ikaw lang din yung masasaktan'. Tama nga siya. So far, nagiging numb narin ako. Kung nung dati, sobra sobra ko siyang mahal, hindi ko na alam ngayon. Wala namang constant sa mundo di ba? Lahat naman nagbabago within a snap e. Sabi ko nga sakanya last Friday, habang naglalakad kami pauwi ng condo ko. Without meaning anything. Idk. Bigla nalang lumabas sa bibig ko yung mga bagay na yun. So, yun nga, dapat habang na sa atin pa. Habang nakakasama pa natin, habang maituturing parin nating sa atin, matuto tayong pangalagaan, pahalagahan at mahalin sila ng tama, kasi kapag wala na sila.. Dun lang natin maiisip na, nagpakatanga pala tayo, para hayaan lang silang umalis sa buhay natin nang ganun ganun nalang. Hindi man lang natin ipinaglaban. Masakit 'yun, watching your loved on go far away from you, pero hindi naman din natin sila masisisi, kung in the first place, may kasalanan at pagkukulang din naman tayo. :) Help and compromise lang. :) Malay natin, yung mga bagay palang akala natin, wala nang patutunguhan pa, ehhh. Maging maayos parin pala. Patience lang. Pero, sana may natitira pa akong patience kung paulit ulit lang din. Nattraumatize na yata ako :(
Well, life must go on. Ganyan lang talaga. May umaalis, may dumarating. Pero hindi ibig sabihin nun, it's the end of the world na. :) Kung hindi talaga para sa atin, ode ibig sabihin, may MAS pa na darating, at malay natin, sa pagkakataong 'yun, dun na pala natin masasabing tunay na tayong masaya. :) Mahirap magbalat kayo. Sobrang nakakapraning. Pero, payong kaibigan lang din: Kung ayaw mong mawala sa'yo, wag mong abusuhin, mahalin mo, alagaan mo. Dahil hindi yan habambuhay nasa tabi mo lang. Maraming salot sa paligid. Kung hindi ka kikilos, maaagawan ka. :)
Do Re Mi Fa So Landi Mo----- PAKYUUUUU po. :)
No comments:
Post a Comment