November 03, 2012
Saturday: "God has perfect timing; never early, never late. It takes a little patience and it takes a lot of faith. but it's worth the wait.♥"
This is a post blog entry, well, actually this was supposed to be written last night, but mood swings. He’s not really mine. We're not really together. But for what it’s worth, he is and will always be my sweetest “whatever.”
Boo, something came out again, about me and my best friend, but due to some reasons, well, as always, I'm a couch potato, instead of typing everything down here, I'll just upload the photo of what has been said last night. :)
Enough has been said, lol. Nothing much, we're enemies again last night, but now, we're damn best pals again. Hahaha. This is really crazy, I don't know, but I'll never get tired of understanding my bestfriend. Like, forever and ever. Amen. :) Have a good night, Bloggers! :)
Bahh. And I'm feeling like it's a bit blurry. So yuhh. Here it is.
"I don't want to hurt you, kaya as much as possible, am doing things , yeah, let's say stupid things to protect you from pain. (Yes, babasagin mo 'to, cause you friggin' don't care at all sa kung ano pa mang paliwanag ko dito). Upon reading yer previous messages, bakit ganun? Dun sa taong nakasakit sa'yo, ang ayos ayos padin ng approach mo? Pero bakit sakin, (alam mo namang maganda yung intention ko, yet nasaktan ka sa sudden outcome, that was very unexpected, I know) Nashock ka no? Okay, pero sana naman, kahit papano, ayusin mo naman 'yung mga words na ibabato mo sakin. Di naman ako masamang tao, para ganyanin. Para tratuhin nang ganyan. Kung ikaw kanina ko pa naintindihan, kahit medj di ko matanggap na di mo matanggap na ginawa ko lang yun for a reason, ode okay. Wag mo nalang ako pag salitaan nang ganyan. Tao din naman ako. At aware kang, I value people close to my heart. Yuh, I was stupid, or should I say, naging over protective lang ako sa mararamdaman, nakalimutan kong.. Wala ka palang kiber sa kahit anong gawin ko para sa'yo. Ito kasi yung masakit e. Iniintindi naman kita, bakit ako di mo magawang intindihin. Sobrang discreet ng (panghihimasok ko). Wala ba talaga kong right, kahit bird's eye view lang or idea man lang kung anong good for you? So wala pala talaga kong role as a friend, kung ganun. Malamang syempre, kung nakikita mo nang nahihirapan yung kaibigan mo, you'll find remedy/ies di ba, para at least, gumaan pakiramdam niya. Siguro ang problem is that, I care too much, I value you a lot, yet ikaw walang enough care for me at all. Idk. That's how I view it, di naman ako nagrereklamo or dinedecline or tinuturn down ka, every time you need a friend to talk to, pero ako ba, kahit once, nanotice mo kung ako okay ako, kung may problema ako and all. (Sorry, kung sinasabi ko tong mga bagay na to. Nasasaktan lang kasi ako, ramdam na ramdam kong di ko deserve yung harshness mo towards me again). Yun lang, sana magawa mong bigyang pansin yung mga deeds ko for you, kahit minsan lumalabas na ko sa comfort zone ko, kahit saan, kahit anong oras, ginagawa ko parin. Kasi nga, kaibigan kita. Siguro nga, walang halaga lang talaga ko sayo, kaya lagi mo nalang akong ginaganito. Sorry kung inassume kong well, at least kahit konti, may care at pang unawa ka when it comes to me. Ayon. Di ako nagddrama, naglalabas lang ako ng hinanakit sa puso ko, kasi ayokong magalit sayo sa pagttrato mo ng ganyan sakin. Kala ko kasi, ang friendship, walang boundaries. Nagkakabumps man along the way, napag-uusapan naman ng maayos, hindi yung murahan. Sakitan. :) (Again, di ako nagddrama or sumusulat din ng nobela, nagpapahayag lungs) :)"
No comments:
Post a Comment